Hiç koparılmamış çiçek, güne değil göğebakan sensin Mağrur ve gururlu duruşun o en güzel hazinendir Ne rüzgârlar yedin, bu dünyanın değrimeni sensin Sana karşı duranlara eğilmek son çaredir… Sade bi hüzün çökmüş, dudakların titrek ve susuz Saçların uçuşur, her teli ayrı bir hikâye Rengini yaprağından almış gözlerin Özledim seni çok özledim Sonbahar gibi güzel, sarı yapraklarda hüzün sensin Hiç yıkılmadan öyle alır başını gidersin Yaz yağmuru gibi güzel, toprağa kokunu veren sensin Bahçemdeki en güzel, en güzel kadınım sensin Deli divane olmuş sonum, kedere ağlamaz içim Sevincim bir tek sen, hiç sevmedim bu biçim Devr-i âleme düşmüş yolum, döner durur kaybolurum Ayrılmaya gelemem tek yüzü sen olmuş madalyonum